Święto Ofiarowania Pańskiego przypada czterdziestego dnia po Bożym Narodzeniu. Jest to pamiątka ofiarowania Pana Jezusa w świątyni jerozolimskiej i dokonania przez Matkę Bożą obrzędu oczyszczenia. Święto Ofiarowania Pana Jezusa należy do najdawniejszych, gdyż było obchodzone w Jerozolimie już w IV w., a więc zaraz po ustaniu prześladowań. Zamyka ono cykl uroczystości związanych z objawieniem się światu Słowa Wcielonego.
Święto to na przestrzeni wieków zmieniło nie tylko swoją nazwę, ale także charakter. Dawniej w liturgii święto to było nazywane "Oczyszczenia Maryi Panny" - "In purificatione Beatae Mariae Virginis". Dzisiaj natomiast w tym dniu akcent położony jest na Osobę Jezusa Chrystusa, który jest „światłością świata” i „światłem na oświecenie pogan” jak nazwał go starzec Symeon. Głównym wiec tematem tego święta przewijającym się przez całą liturgię, włącznie z pobłogosławieniem gromnic, jest światło. 
źródło: przeclaw.diecezja.tarnow.pl
W tradycji polskiej święto to nazywane było, i przez wielu jest tak nazywane nadal, świętem Matki Bożej Gromnicznej. Począwszy od IX wieku wierni w tym dniu przynoszą do kościoła świece do pobłogosławienia zwane gromnicami. Procesja z płonącymi świecami na początku liturgii jest znakiem nowego kroczenia przez życie w jedności z Jezusem. Wartą utrzymania tradycją jest, iż gromnice wykonywane są z wosku, przez co po ich zapaleniu dom napełnia się pięknym zapachem. 
źródło: commons.wikimedia.org
Istnieje wiele tradycji związanych z gromnicami, niektóre z nich są niestety zapominane. Poświęconą w kościele świecę starano się zanieść do domu, aby rozpalić od niej ogień, który miał zwiastować zgodę i miłość w rodzinie. Gromnicę zapalano również w trudnych dla gospodarstwa chwilach, takich jak burze i gradobicia. Postawienie w oknie świecy ma chronić dom. Dawniej kreślono również dymem z gromnicy znaki krzyża na piecu, drzwiach, oknach oraz tragarzu (belce stropowej). Miały one służyć jako „zapory” przeciw złu i nieszczęściom, jakie mogą zaszkodzić domostwu. Gromnicę wkłada się również w ręce umierającego, na pamiątkę nieśmiertelności wysłużonej przez Chrystusa. Świece te powinny być przechowywane w godnym miejscu i używane wyłącznie do celów religijnych.
Symbolika światła w dzień Ofiarowania Pańskiego jest szczególna. Światło oznacza Chrystusa i życie łaski w naszych duszach. Jeżeli w tym dniu trzymamy świecę i niesiemy ją w procesji, to jest to symbol bardzo znaczący, bo tak mamy nosić Chrystusa, jako początek i źródło łask życia duchowego.
ACh