Przedpoście to w języku łacińskim Tempus Septuagesimae. Dosłowne tłumaczenie tych słów to czas siedzemdziesiątnicy. Dla społeczności posługujących się kalendarzem liturgicznym z przed reformy Pawła VI ten okres liturgiczny wciąż jest obowiązujący. Po reformie, został on zniesiony.
Pierwsze wzmianki o tym okresie pochodzą z V w. w VI w. zatwierdził go papież św. Grzegorz Wielki. Wprowadzono go, aby uzupełnić 40 dni wielkiego postu, brakujących po odliczeniu sobót i niedziel tego okresu. W czasie Przedpościa obowiązywał dawniej złagodzony post. Przygotowywał on wiernych do rozpoczynającego się 40 dni przed Niedzielą wielkanocną wielkiego postu.
Przedpoście rozpoczyna się od Niedzieli siedemdziesiątnicy, trwa przez Niedzielę sześćdziesiątnicy i Niedzielę pięćdziesiątnicy, aż do Środy popielcowej. W nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego w niedziele te obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Czytania i ewangelie rozprawiają o zgubnych dla ludzkości skutkach grzechu oraz zbawiennej drodze, jaką wskazuje nam Jezus Chrystus. Wtedy też, opuszcza się śpiew Gloria oraz aklamację Alleluja, którą zastępuje się samym Traktusem (psalmem). Z opuszczeniem w tych dniach wspomnianej aklamacji wiąże się prawie wygasła już tradycja obrzędu "pogrzebu Alleluja". Dzień przed siedemdziesiątnicą, zakopywano przy kościelnym murze papirus lub tablicę z napisanym na nim słowem Alleluja, po to, aby wykopać go dopiero w Wielką Sobotę.
Według kalendarza liturgicznego z przed reformy, Przedpoście rozpoczyna się w tym roku w niedzielę wypadającą 12 lutego. W zwyczajnej formie rytu rzymskiego trwa zaś wtedy okres zwykły, a fioletowy kolor szat kapłana zobaczymy (poza mszami żałobnymi) dopiero w Środę popielcową, 1 marca.
Tekst na podstawie: "Mszał niedzielny i świąteczny" Kraków, 1936
ACh