Obchodzimy dziś w Kościele na świecie wielką uroczystość – wspominamy w Liturgii Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Kościół umieszcza w jednym dniu uroczystość św. Pawła wraz ze św. Piotrem, aby podkreślić, że obaj Apostołowie byli współzałożycielami gminy chrześcijańskiej w Rzymie, tam też oddali dla Chrystusa życie i w tym mieście znajdują się również ich sanktuaria oraz relikwie. Za wspominaniem w jeden dzień śś. Piotra i Pawła zaważyła również opinia, która urzymywała się przez wieki, iż obaj ponieśli śmierć męczeńską tego samego dnia. Taki bowiem był bardzo dawny zwyczaj, że święta liturgiczne obchodzono w dniu śmierci męczenników, czy jak ktoś inny powie: w dniu narodzin dla życia wiecznego, nazywanym z łaciny dies natalis.
Dzisiejszy dzień to uczczenie dwóch wielkich świętych, nazywanych Książętami Apostołów, z których jednemu dana jest najwyższa władza w Kościele, a drugiemu łaska i posłannictwo głoszenia Ewangelii między poganami.
Święty Piotr był synem Jony, a bratem Andrzeja. Pochodził z Betsaidy nad Jeziorem Genezaret. Do około 31 roku był rybakiem w Kafarnaum, a następnie uczniem i Apostołem Jezusa. Losy Piotra opisują Ewangelie oraz Dzieje Apostolskie. Był jednym z najbardziej zaufanych uczniów Chrystusa, przez to również wyróżnionym: wraz z Janem i Jakubem towarzyszyli Mistrzowi podczas Przemienienia na górze Tabor, a we wszystkich katalogach Apostołów wymieniany jest na pierwszym miejscu. Szymon Piotr jako pierwszy uznał Jezusa za Mesjasza. Mimo tego, iż wyparł się Chrystusa trzykrotnie, jak mu to przepowiedział, po swym Zmartwychwstaniu powierzył Piotrowi zwierzchnictwo nad Kościołem : „Paś owce Moje”. Piotr stał się więc pierwszym papieżem. Poniósł męczeńską śmierć w Rzymie przez ukrzyżowanie głową w dół, ponieważ mówił, iż nie jest godzien umrzeć jak Chrystus. Imię Piotr w wielu językach tłumaczy się jako skała, kamień. Przypisuje się mu autorstwo dwóch listów wchodzących do Nowego Testamentu. W ikonografii przedstawiany jest z kluczami, jako ten, który ma klucze do Królestwa Niebieskiego, ale również z atrybutami władzy papieskiej, rybą, sieciami.
Święty Paweł pochodził z Tarsu i początkowo prześladował chrześcijan, lecz pod wpływem wydarzenia w drodze do Damaszku nawrócił się i przyjął chrzest oraz rozpoczął nową erę swego życia: głoszenia Chrystusa. Paweł odbył trzy podróże misyjne. W czasie pierwszej odwiedził Cypr oraz Azję Mniejszą, w czasie drugiej Azję Mniejszą, Macedonię i Grecję, a w czasie trzeciej podróży, jego działalność skupiała się wokół Efezu. Wyruszył do Rzymu jesienią 60 roku. Przebywał tam w areszcie domowym do 63 roku. Później został uwolniony i kontynuował działalność misyjną. Św. Paweł został uwięziony w czasie prześladowania chrześcijan rozpętanego po pożarze Rzymu. Został skazany na śmierć i oddał życie za wiarę poprzez ścięcie w 64 lub 67 roku. Przypisuje się mu autorstwo 13 listów wchodzących w skład Nowego Testamentu. Podstawowym źródłem informacji o Apostole Pogan są Dzieje Apostolskie i oczywiście jego listy. W ikonografii przedstawia się go dzierżącego w ręce miecz.
Apostołowie Piotr i Paweł zostali wyróżnieni w jeszcze jeden sposób – ilekroć kapłan odmawia Pierwszą Modlitwę Eucharystyczną, czyli Kanon Rzymski, a dokładniej Wspomnienie Świętych, wymienia ich jako pierwszych wśród Apostołów i Męczenników.
Figura św. Piotra, znajdująca się na Watykanie, jest w dniu dzisiejszym tradycyjnie ubrana w szaty pontyfikalne, aby uczcić pierwszego papieża.
W dniu dzisiejszym można zyskać odpust zupełny za używanie ze czcią jednego z przedmiotów pobożności pobłogosławionego przez papieża lub biskupa, dodając Skład apostolski lub Wyznanie wiary nicejsko-konstantynopolitańskie, recytowane w czasie Mszy Świętej. Odpust można uzyskać również za nawiedzenie kościoła katedralnego lub jednej z bazylik mniejszych i pobożne odmówienie tam Ojcze nasz i Wierzę.
źródła: brewiarz.pl, wikimedia.org, Kalendarz liturgiczny diecezji tarnowskiej
ACh