źródło:s.lsodt.pl/swbonawenturaObchodzimy dzisiaj wspomnienie św. Bonawentury, biskupa i doktora Kościoła Katolickiego.
Święty Bonawentura, a właściwie Jan di Fidanza, urodził się w 1218 r. w Bagnoregio koło Viterbo. Jako dziecko nie cieszył się dobrym zdrowiem, był bardzo słaby i często chorował. Jego pobożna matka miała więc złożyć ślub, że swoje dziecko poświeci na służbę dla Boga, jeżeli tylko wyzdrowieje. Z tą historią wiążę się też epizod wyjaśniający pochodzenie późniejszego imienia chłopca. Przekaz mówi, że chory chłopiec miał zostać przyniesiony do św. Franciszka z Asyżu, który na jego widok miał wykrzyknąć: „O, buona ventura!”, co oznacza: „O, szczęśliwa przyszłość”. Następnie po ukończeniu szkoły średniej i rozpoczęciu nauki na uniwersytecie w Paryżu, w wieku 25 lat, Jan di Fidanza wstąpił do zakonu franciszkanów. Tam oficjalnie już otrzymał imię Bonawentura. Po ukończeniu filozofii i teologii, na uniwersytecie paryskim pozostał jeszcze przez trzy lata, w dalszym ciągu rozwijając poszerzając swoją wiedzę. Właśnie z tamtego okresu pochodzi jego największe dzieło dotyczące Trójcy Świętej. Postanowił także zająć się filozoficznym problemem poznania ludzkiego. W tej kwestii mocno odszedł od nauk Arystotelesa i św. Tomasza z Akwinu, a zbliżył się do nauk Platona i św. Augustyna.
W trudnym dla zakonu franciszkańskiego czasie, w roku 1257 został wybrany przełożonym generalnym zakonu, mając zaledwie 39 lat. Wybór ten okazał się zbawienny dla całego zgromadzenia, gdyż przez 16 lat swojej posługi jako generał zakonu, mocno go rozwinął, a także ułożył pierwsze konstytucje jako wykładnię reguły św. Franciszka. Z tych względów wielu nazywa go drugim „Ojcem Zakonu”.
W 1273 r. papież Grzegorz X mianował go kardynałem oraz biskupem Albano (miejscowość pod Rzymem). Co ciekawe, papieska delegacja niosąca wiadomość o nominacji, zastała św. Bonawenturę przy myciu naczyń kuchennych. Ze względu na wolę papieża, zrzekł się on urzędu przełożonego zakonu. Już w listopadzie 1273 roku, udał się wraz z papieżem do Lyonu na sobór powszechny. Dostąpił nawet zaszczytu wygłoszenia przemówienia inauguracyjnego.
Wyczerpany ogromem swoich obowiązków, zmarł 15 lipca 1274 r., jeszcze podczas trwania ostatnich obrad soboru. W jego pogrzebie wziął udział sam papież, a także wszyscy ojcowie soboru, około 500 biskupów i 1000 prałatów. Jego ciało zostało złożone w zakrystii kościoła św. Franciszka, w 1450 roku zostało przeniesione do nowo zbudowanej świątyni. Podczas przenoszenia jego szczątków, znaleziono niemal zupełnie nietknięty, a nawet zaczerwieniony język św. Bonawentury.
Bullę kanonizacyjną Bonawentury ogłosił papież Sykstus IV w 1482 roku, natomiast Sykstus V ogłosił go w 1588 roku doktorem Kościoła.
źródło: brewiarz.pl
JU